Σκόπελος Νίκος Ρόδιος, Σκόπελος Ρόδιος Κεραμική, Σκοπελίτες Κεραμοποιοί, Σκόπελος Αγγειοπλάστης, Σκοπελίτικη τοπική τέχνη, Σκοπελίτικα κεραμικά, ελληνικό στυλ, Κεραμικά στη Σκόπελο, καλλιτέχνες στη Σκόπελο, πολιτισμός Σκοπέλου, Βόρειες Σποράδες, Ελλάδα

ΣΚΟΠΕΛΟΣ ΝΙΚΟΣ ΡΟΔΙΟΣ

Καλλιτέχνες της Σκοπέλου

Ο Νίκος Ρόδιος γεννήθηκε στις 14/07/1952 στην Αθήνα. Μεγάλωσε μέσα σε ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον και μόλις απ’την ηλικία των έξι ετών ξεκίνησε, δίπλα στον πατέρα του, Γιώργο και τον θειο, Βασίλη, να γυρίζει τον τροχό δημιουργώντας τα πρώτα του πήλινα αντικείμενα. Μέσα σ’αυτό το οικογενειακό περιβάλλον με την τεράστια παράδοση, οι επιρροές ήταν βαθύτατες.

Σαν μαθητής του Δημοτικού, στο νησί της Σκοπέλου, έπαιζε με τους συμμαθητές του με τον πηλό στο οικογενειακό εργαστήρι.

Αργότερα, η οικογένεια εγκαταστάθηκε, κατά τους χειμερινούς μήνες, στην Αθήνα στο σπίτι της Αμφιθέας στο Π. Φάληρο και ενώ ο Νίκος ήταν μαθητής του Γυμνασίου. Εκεί η οικογένεια διατηρούσε ένα μικρό εργαστήρι στο υπόγειο του σπιτιού. Τότε άρχισε να προσηλώνεται στην τέχνη της αγγειοπλαστικής, πλαισιωμένος κυρίως απ’ τον πολυτάλαντο και πολυβραβευμένο θειο του Βασίλη Ρόδιο.

Τα καλοκαιρια στην Σκόπελο κοντά στην οικογένεια διεύρυνε ακόμη περισσότερο τις γνώσεις του πάνω στην τέχνη.

Μετά το Γυμνάσιο και ενώ υπήρχαν προτάσεις από τον οργανισμό χειροτεχνίας για σπουδές στην Ιταλία, περιέργως βρέθηκε στη σχολή μηχανικών αεροσκαφών.

Αφού τελείωσε την σχολή και το στρατιωτικό σε ηλικία είκοσι τριών χρόνων, εγκαθίσταται μόνιμα στην Σκόπελο (1975) και τον κερδίζει οριστικά η αγγειοπλαστική, συνεχίζοντας την μακρόχρονη παράδοση μαζί με τους δυο δασκάλους του, τον πατέρα και τον θειο του.

Έκτοτε λαμβάνει μέρος τόσο σε ατομικές όσο και συλλογικές καλλιτεχνικές εκθέσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδας: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βόλο, Σκιάθο, Σκόπελο. Αντικείμενα του βρίσκονται σε μουσεία καθώς επίσης και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές. Έχει δώσει πολλές συνεντεύξεις σε ΜΜΕ και του έχουν γίνει αφιερώματα από πολλούς τηλεοπτικούς σταθμούς και έντυπα από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ο Νίκος Ρόδιος συνεχίζει με τον ίδιο ζήλο την παράδοση που ξεκίνησαν οι πρόγονοί του πριν από 100 και πλέον χρόνια, τελειοποιώντας τα δημιουργήματα τους αλλά και αναζητώντας συνεχώς νέες φόρμες και νέες τεχνικές.
Δουλεύει ακριβώς με τα ίδια μέσα που δούλευε ο πατέρας του και ο θείος του. Αναζητά μόνος του το κατάλληλο χώμα από την σκοπελίτικη γη, που μετέπειτα θα το μετατρέψει σε λογιών λογιών αριστουργήματα. Το εργαστήριο έχει παραμείνει αναλλοίωτο στο πέρασμα των χρόνων και ο ίδιος εργάζεται πάνω στον ίδιο ποδοκίνητο τροχό, και επιμένει να διατηρεί τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο ψησίματος σε φούρνο με ξύλα. Είναι εύλογο το ερώτημα πώς κατάφερε να ανταποκριθεί μόνος του στον τομέα της παραγωγής και να φέρει σε πέρας τη συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση των παραδοσιακών μελανών αγγείων. Σίγουρα ήταν μεγάλη η απώλεια σε σχετικά νεαρή ηλικία, της αδερφής του Μαρίας, η οποία υπήρξε ζωγράφος και χαράκτρια των δικών του αγγείων αλλά και του θείου του.

Ο Ν. Ρόδιος με τη σύζυγο του Μαρία, η οποία ασχολείται και αυτή με την κατασκευή κεραμικών αντικειμένων, απέκτησαν δυο παιδιά το Βασίλη και τη Μάγδα.
Η Μάγδα από την παιδική ηλικία παίζοντας με τον πηλό έδωσε τα πρώτα δείγματα ταλέντου της. Στην συνέχεια και με την παρότρυνση του πατέρα της, χρόνο με το χρόνο, άρχισε να ασχολείται συστηματικότερα. Τα τελευταία δύο χρόνια και μετά την επιστροφή της στο νησί εργάζεται μαζί με τον πατέρα της. Στο κατάστημα, που διατηρεί η οικογένεια απέναντι από το εργαστήριο στην Σκόπελο, ανάμεσα στα κεραμικά έργα του πατέρα της βρίσκονται και κεραμικά της Μάγδας.

Τα κεραμικά αγγεία της οικογένειας Ροδίου έχουν γνωρίσει πλήθος τιμητικών διακρίσεων στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Το μεγαλύτερο μέρος από αυτές τις διακρίσεις παρατίθεται κατά χρονολογική σειρά παρακάτω :

1907
Διεθνής Έκθεση Μπορντό (Γαλλίας)
Βραβείο Αργυρό

1912
Παναιγυπτιακή Έκθεση Αλεξάνδρας
Χρυσό βραβείο

1915
Παγκόσμια Έκθεση Αγίου Φραγκίσκου Αμερικής
Χρυσό Βραβείο και Μετάλλιο

1925
Διεθνής Έκθεση Παρισιού
Χρυσό Βραβείο

1929
IV Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης
Χρυσό Βραβείο

1930
Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας για τη στιλπνότητα αλλά
και για το ανεξίτηλο μαύρο χρώμα των αγγείων.

1931
VI Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης
Χρυσό Βραβείο

1931

Βράβευση στο Μπάρι της Ιταλίας

1931
Ιδιόχειρη επιστολή από τον Ελευθέριο Βενιζέλο τότε
Πρωθυπουργό της Ελλάδας, στην οποία συγχαίρει την
καλλιτεχνική δουλειά της οικογένειας.

1937
Διεθνής Έκθεση διακοσμητικών τεχνών του Παρισιού
Χρυσό Βραβείο

1937
Πανεβοική Έκθεση Χάλκης
Χρυσό Βραβείο

1937
Βράβευση της Ακαδημίας Αθηνών για την
Προσφορά της οικογένειας στο χώρο της τέχνης.

1961
Βράβευση από το Εθνικό Οργανισμό Ελληνικής Χειροτεχνίας.