Θάνατος

Κηδεία στη Σκόπελο, θάνατος στη Σκόπελο, πένθος στη Σκόπελο, μνημόσυνο στη Σκόπελο, πολιτισμός στη Σκόπελο, Εξερευνήστε τη Σκόπελο, στοιχείο του θανάτου στη Σκόπελο, έθιμα και παραδόσεις, Βόρειες Σποράδες, Ελλάδα

Θάνατος στη Σκόπελο

Χαρακτηριστικό στοιχείο στα έθιμα του θανάτου είναι το πάντρεμα της αρχαίας ελληνικής ιστορίας με την λαϊκή παράδοση και τον Χριστιανισμό. Στην Σκόπελο το σώμα του νεκρού πλένεται ολόκληρο με κρασί και στο στόμα τοποθετείτε νόμισμα μίας ή πέντε λιρών.

Στο παρελθόν ο αποθανών τοποθετούταν σε χαλί πάνω στο πάτωμα με το κεφάλι του να κοιτάζει προς την Δύση.  Κανείς δεν επιτρεπόταν να σκουπίσει κανένα σημείο στο μέρος που κείτονταν ο νεκρός μέχρι και την κηδεία.

Πενθώντας οι  γυναίκες άφηναν τα μαλλιά τους λυτά και τα τραβούσαν βίαια ως ένδειξη του πόνου τους για τον εκλιπόντα. Η επικήδειος πομπή ξεκινούσε με το σπάσιμο στο πάτωμα μία πήλινης κανάτας νερού. Στο μνημόσυνο των 40 ημερών οι γυναίκες της οικογένειας έφτιαχναν κόλλυβα (βραστό στάρι με ζάχαρη, ρόδι και ξηρούς καρπούς) και σουμάδα  (λικέρ με αμύγδαλο) για να προσφέρουν.

Για τις επόμενες 40 ημέρες από το κακό γεγονός οι συγγενείς του νεκρού δεν επιτρεπόταν να τρώνε κρέας, να ασβεστώνουν και να ξασπρίζουν τις αυλές και τα τζάκια τους.

ΚΗΔΕΙΑ ΣΤΗ ΣΚΟΠΕΛΟ

Η κηδεία στη Σκόπελο είναι παραδοσιακή τελετή. Οι παραδοσιακές πρακτικές των ελληνορθόδοξων κηδειών συνδέονται σε μεγάλο βαθμό με τη θεολογία της πίστης, επιδεικνύοντας ιστορικό σεβασμό προς τους νεκρούς και θεολογικά θεμέλια της ανάστασης. Η τελετή λαμβάνει χώρα ως συνήθως σε μια ελληνορθόδοξη εκκλησία και αποτελείται από την ακολουθία του Τρισάγιου, μια σειρά προσευχών που ψάλλονται από τον ιερέα και τον λαό ζητώντας έλεος και αιώνια ανάπαυση για την ψυχή του εκλιπόντος. Η κύρια νεκρώσιμη ακολουθία ή νεκρώσιμη λειτουργία είναι γνωστή ως “Γραφείο της ταφής του νεκρού” και περιλαμβάνει τα αναγνώσματα από τις Επιστολές και τα Ευαγγέλια, την ψαλμωδία ύμνων και την ψαλμωδία του “Κοντακίου” που μιλάει για την ανάπαυση της ψυχής ανάμεσα στους αγίους. Ένα κρίσιμο στοιχείο είναι η εικόνα του σώματος, όπου οι άνθρωποι αποτίουν τον τελευταίο τους φόρο τιμής, καθώς και ο ιερέας που χρίει το σώμα χρησιμοποιώντας λάδι και χώμα. Η ταφή τελειώνει στο νεκροταφείο με μια τελευταία σειρά προσευχών και στη συνέχεια το σώμα του νεκρού αναπαύεται μέσα στον τάφο και σηματοδοτεί την τελική επιστροφή του σώματος στη γη και την ταφή της ψυχής στον ουρανό. Ταυτόχρονα, η έμφαση δίνεται στην ιδέα της ανάστασης και επομένως δίνεται παρηγοριά και πνευματική καθοδήγηση στα πενθούντα μέλη της οικογένειας.