Σκόπελος Χρήστος Πατσής, Σκόπελος Χρήστος Πατσής μαχαιροποιός, Σκόπελος Μαχαιράς, Σκόπελος τεχνίτης μαχαιριών, Σκόπελος μαχαιροποιοί, Σκοπελίτικα μαχαίρια, Σκόπελος τοπική τέχνη, Σκόπελος καλλιτέχνες, Σκόπελος πολιτισμός, Σκόπελος παράδοση,Βόρειες Σποράδες, Ελλάδα

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΤΣΗΣ

ΣΚΟΠΕΛΙΤΙΚΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ
ΣΚΟΠΕΛΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

O Χρήστος Πατσής, ήταν ο γηραιότερος λαϊκός τεχνίτης μαχαιριών ή αλλιώς “μαχαιράς” στο νησί της Σκοπέλου.

Η συγκεκριμένη τέχνη πάει από γενιά σε γενιά και υπάρχει για πάνω από 200 χρόνια στο νησί των Σποράδων. Οι πιο παλιοί “μαχαιράδες” ήταν ο Θανάσης Γεωργίου, ο Γιάννης Λεμονής, ο Παναγιώτης Αστεριάδης και ο Γιώργος Κουτρέλος. Ο ζήλος του όταν ήταν ακόμα μικρό παιδί τον ώθησε να “κλέψει” την τέχνη από τον Αστεριάδη ο οποίος δεν ήθελε να την διδάξει σε κανέναν.

Ο ίδιος είχε σιδηρουργείο όπου εργαζόταν και απέναντί του είχε το εργαστήριο του ο «μαχαιράς».

Ο κύριος Χρήστος, άνοιγε το παράθυρο και έβλεπε τις κινήσεις μία προς μία που έκανε ο τεχνίτης, από την αντανάκλαση πάνω στο τζάμι.

Έκτοτε και αδιάλειπτα για 65 χρόνια, δημιουργούσε τα ιστορικά σκοπελίτικα μαχαίρια. Τα υλικά που χρησιμοποιούσε ήταν ανοξείδωτο μέταλλο για τις λάμες, κέρατο τράγου ή κατσίκας για τη λαβή και ξύλο πεύκου ή κυπαρισσιού για τη θήκη.

Τα μέσα παραγωγής που χρησιμοποιούσε ήταν το καμίνι, ο τροχός, η μέγγενη και οι λίμες. Για να φτιαχτεί ένα τελειοποιημένο μαχαίρι χρειαζόταν τουλάχιστον μια μέρα για αυτό τον λόγο μέσα σε έναν χρόνο έφτιαχνε 300-350 μαχαιράκια.

Αυτός πίστευε ότι ήταν και ο λόγος που οι νέοι δεν θέλουν να μάθουν την τέχνη. Έπειτα από μεγάλη επιμονή δική του, έμαθε την τέχνη στον γιο του Παντελή Πατσή, «για να μην χαθεί», όπως λέει.

Κάθε μαχαίρι ήταν μοναδικό και πάνω τους χάραζε το όνομα του και την ονομασία του νησιού του : “Χρήστος Πατσής – Σκόπελος”.

Δυστυχώς ο κ. Πατσής δεν βρίσκεται στην ζωή πλέον.